Rodzina Zduńczyków zamieszkiwała parafię czerską przynajmniej od drugiej połowy XVII wieku. Najstarsi jej przedstawiciele notowani są w Czersku (1689), Pęcławiu (1691), a potem w szczególności w Kępie Radwankowskiej. Nazwisko niewątpliwie ma charakter wtórny, odzawodowy (zdun – rzemieślnik zajmujący się budową i naprawą pieców).
Wyniki testu DNA przedstawiciela rodziny Zduńczyków zakwalifikowały go do GRUPY SŁOWIAŃSKIEJ 1, stanowiącej rozległą część indoeuropejskiej haplogrupy R1a spod mutacji M458 i L1029, powszechnie łączonej z ludnością słowiańską, często zgermanizowaną w okresie średniowiecznym na terenach wschodnich Niemiec.
W bazie danych FTDNA znaleziono aż 70 osób o identycznych 12 markerach co Zduńczykowie z Kępy Radwankowskiej. Nosili oni przeważnie nazwiska łacińsko-germańskie (Benke, Dalton, Dowland, Eltz, Irey, Long, Mnieco artens, Moser, Mueler, Reddemann, Rees, Reetz, Schatschneider, Schroder, Schultz, Selke, Willis, Zanzich, Ziegler), wobec mniej licznych słowiańskich (Antos, Borzyszkowski, Brokowski, Dawicki, Dreliszak, Małachowski, Skarbek, Skręta, Sokolov, Wojtal). Ponadto znaleziono aż 77 osób z Niemiec, Anglii, Szwecji, Węgier, Ukrainy i Polski, których profile genetyczne różniły się zaledwie jedną mutacją, w tym m.in. innych uczestników naszego projektu – Olszanków z Obórek i Wiśniewskich z Lasa. Niewykluczone, że rodziny te mają na Urzeczu wspólne korzenie sięgające czasów przed uformowaniem się nazwisk, jakkolwiek wymagałoby to przeprowadzenia dalszych testów polegających na rozpoznaniu konkretnych mutacji (SNP).