Węgrzynkowie zajmowali się uprawą ziemi, jakkolwiek według przekazów rodzinnych zawsze byli wolni i nigdy nie odrabiali pańszczyzny. W XVIII i XIX wieku zamieszkiwali w Wildze, Celejowie, Skurczy i Trzciance, a więc w najbliższym sąsiedztwie południowej części Urzecza. Według zachowanych w parafii Wilga ksiąg metrykalnych z pierwszej połowy XVIII w, najstarszym przodkiem przebadanej gałęzi rodziny był Jan Węgrzynek, zmarły 1 czerwca 1818 w Skurczy u swego syna Joachima. W akcie podano, że przeżył 100 lat, co jednak zapewne stawiający świadkowie oszacowali „na oko”. Wiadomo, że ów Jan miał braci: Stanisława (1720-1790) i Antoniego (1735-1780). Wspomniany Jan Węgrzynek miał syna Wincentego, którego do chrztu podawała Zofia Jezierska, żona kasztelana łukowskiego. Wincenty wraz z żoną Katarzyną z Żochowskich mieli syna Łukasza, który w połowie XIX w. posiadał w Wildze około 20 ha ziemi.
Wyniki testu DNA pokazały, że Węgrzynkowie z Wilgi i Skurczy przynależą do dość rzadkiej w Polsce GRUPY NORMAŃSKIEJ 1, będącej częścią składową północnej haplogrupy I1.
W bazie danych FTDNA znaleziono 8 krewniaków genetycznych – o nazwiskach Clair, Kiepura, Kincaid, Kuessner, Meszaros i Woodrum – o identycznych 12 markerach co przedstawiciel Węgrzynków z Wilgi. Ponadto odnotowano 25 osób z Anglii, Irlandii, Norwegii, Węgier, Słowenii, Włoch i Polski, których profile genetyczne różniły się zaledwie jedną mutacją. Co ciekawe krewniakami genetycznymi Węgrzynków okazali się dwaj inni uczestnicy naszego projektu – pan Skarbek-Kozietulski i pan Paczesny z Czerska. Dopiero jednak dalsze uszczegółowienie testu (rozpoznanie mutacji SNP) pozwolą nam na wychwycenie ewentualnych związków krewniaczych między tymi rodzinami.