Rodzina Strzyżewskich – zapisywanych pierwotnie także w formie Strzyga – przynajmniej od drugiej połowy XVIII wieku zamieszkiwała Kępę Gliniecką, osadę nadwiślańską w parafii Góra Kalwaria. Najstarszy znany przedstawiciel tego rodu Krzysztof Strzyżewski (ur. 1740), który osiedlił się nad samą Wisłą wraz z żoną Barbarą, pochodził z pobliskich Barcic koło Drwalewa w parafii Pieczyska. Jego synem był Wojciech (1766-1826) żonaty z Anną Jaroszewicz vel Szewczak, gospodarzący w Kępie Glinieckiej. Miał on dwóch synów – Bartłomieja (ur. 1808) i Antoniego (ur. 1810). Przebadana gałąź rodziny wywodzi się po drugim z nich, trzykrotnie żonatym – z Marianną Guzik, Marianną Muszyńską i Marianną Dudzicką. Synem Antoniego i pierwszej jego żony Marianny z Guzików był natomiast Jan (ur. 1843), żonaty z Agnieszką Deczewską z Kosumiec. Ich z kolei syn Jakub (1864-1933) opuścił rodzinną Kępę Gliniecką zamieszkując wraz z żoną Marianną Dziedzicką w podczerskim Pęcławiu.
Wyniki testu DNA pokazały, że Strzyżewscy przynależą do dość rzadkiej w Polsce GRUPY NORMAŃSKIEJ, będącej częścią składową północnej „normańskiej” haplogrupy I1. Niezwykle rzadkie jest wystąpienie u nich markera DYS385b=17. W bazie danych FTDNA znaleziono tylko jednego krewniaka genetycznego (Warren Oswald) o identycznych 12 markerach i trzech (Amend, Bamber, Dalheimer/Benaszewski), których profile genetyczne różniły się zaledwie jedną mutacją. Wszyscy krewniacy wywodzili się z obszaru Niemiec i Prus Wschodnich. Na Urzeczu najbliżsi genetycznie Strzyżewskim są natomiast Trzochowie, Latoszkowie i Kabulscy. Wydaje się, że rodzina ta przybyła nad Wisłę – być może razem ze wspomnianymi Latoszkami, Trzochami i Kabulskimi – wraz z XVII-wieczną, pierwszą falą osadnictwa olęderskiego. Dopiero jednak dalsze uszczegółowienie testu (rozpoznanie mutacji SNP) pozwoli na wychwycenie ewentualnych związków krewniaczych i faktycznego terenu ich pochodzenia.