W kwietniu 2017 roku Stowarzyszenie Przyjaciół Państwowego Muzeum Archeologicznego (SPPMA) otrzymało dofinansowanie ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego na realizację projektu:
Łącząc brzegi. Nieinwazyjne badania terenów zalewowych mikroregionu Urzecze w Dolinie Środkowej Wisły.
Kierownikami projektu byli: dr Łukasz Maurycy Stanaszek, mgr Katarzyna Watemborska-Rakowska oraz mgr Tomasz Rakowski – pracownicy Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie oraz członkowie SPPMA.
Projekt realizowany był w ramach programu MKiDN „Dziedzictwo Kulturowe”, priorytet 5 „Ochrona Zabytków Archeologicznych” przy współpracy z Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie. Środki SPPMA pochodziły z dotacji Państwowego Muzeum Archeologicznego uzyskanych od Sejmiku Województwa Mazowieckiego.
Dzięki otrzymanemu dofinansowaniu możliwa była weryfikacja i inwentaryzacja zabytków archeologicznych, starożytnych i nowożytnych zlokalizowanych na zalewowym tarasie północnej części Doliny Środkowej Wisły. Obszar obejmował nadwiślańskie części powiatów otwockiego, garwolińskiego, piaseczyńskiego i odpowiadał zasięgowi południowej części mikroregionu etnograficznego Urzecze. Tak określony zakres terytorialny projektu był wynikiem potrzeby ponownej weryfikacji obszarów zalewowych Wisły, dotyczy to również wysp (kęp) na rzece, które ze względu na swą niedostępność (podmokłe starorzecza, kępy wiślane) z założenia traktowano jako obszary niezamieszkałe i nigdy nie były przedmiotem badań archeologicznych. Jest to sprzeczne ze znaną nam obecnie funkcją komunikacyjną i kulturotwórczą Wisły w przeszłości, która znajduje potwierdzenie zarówno w wynikach badań wykopaliskowych (m. in. Czersk, Glinki, Sobienie Biskupie, Dziecinów, Piotrowice) jak i etnograficznych, związanych z nadwiślańskim mikroregionem Urzecza.
Zadanie zostało zrealizowane metodą badań powierzchniowych, które poprzedziła analiza Numerycznego Modelu Terenu (NMT) a uzupełniły badania geofizyczne i podwodne.
