Rodzina Łuczaków przynajmniej od połowy XVIII wieku zamieszkiwała w Sobiekursku, Rosłonkach (południowa część Ostrówca) i Otwocku Małym. Następnie występowała również w Piotrowicach, Warszawicach, Warszówce, Kosumcach i dalszych okolicach. Najstarszym przedstawicielem przebadanej gałęzi rodu był Szymon Łuczak (ur. ok. 1770), mąż Rozalii, mieszkaniec Rosłonek i Sobiekurska. Jego syn Walenty (1806-1878) osiedlił się w majątku żony w Piotrowicach, a potem w Warszawicach, natomiast jego potomkowie notowani są przeważnie w Kosumcach.
Wyniki testu DNA pokazały, że Łuczakowie przynależą do GRUPY POŁUDNIOWOBAŁTYCKIEJ 3, będącej częścią haplogrupy R1a.
W bazie danych FTDNA znaleziono aż 285 osoby posiadające identyczne wyniki testu 12 markerów, lub też różniących się 1 mutacją od przedstawiciela rodziny Łuczaków z Sobiekurska. Przeważały osoby o nazwiskach łacińsko-germańskich (Benson, Brew, Buss, Campbell, Cook, Das, Flathe, Johnson, Jones, Lunde, MacDonald, Manley, Marrich, McCue, McHugh, McLeod, Nevin, Olson, Rasmusen, Ristvedt, Rudbeck, Running, Schwier, Smith, Tordenmalm, Toth, Walsh, Weston) wobec znacznie rzadszych słowiańskich (Aliamowski, Binienda, Guzynski, Litwinowicz, Novak, Ossoliński, Stasik, Tolstoy, Zolotarev).
Uszczegółowienie testu do 25 markerów ujawniło już „tylko” 127 krewniaków. Trzech z nich (Gonabadi, Guilhaumes, Tmchin) posiadało identyczny profil genetyczny, zaś pozostali różnili się 1 lub 2 mutacjami. Dalsze uszczegółowienie testu z 25 do 37 markerów pokazało, że najbliżej spokrewnieni z Łuczakami z Sobiekurska byli Rosjanie – Dronov i Remizov (różnica 4 mutacji). Niezbędne jest rozpoznanie konkretnej mutacji (SNP).