Rodzina Kopytów prawdopodobnie mieszkała na Urzeczu już w 1564 roku, kiedy to odnotowano nieopodal dzisiejszych, podkonstancińskich Gassów nazwisko „Topith”, fonetycznie zbliżone do nazwiska Kopyt. Od tej rodziny nazwę swą wzięła wieś apotem przysiółek Kopyty, która w 1660 roku była częścią większego, choć nieistniejącego dziś Kozłowa Małego (Kozłów Mniejszy seu alterior pars eiusvocatur Kopyty). Zarówno Kopyty, pobliskie Gassy czy Łubnę zamieszkiwało od XVII wieku wielu członków rodu, których potomkowie rozeszli się po całej nadwiślańskiej okolicy.
Istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że popularne zarówno na lewobrzeżnym, jak i prawobrzeżnym Urzeczu nazwisko Marczak było w rzeczywistości przydomkiem nazwiska Kopyt, podobnie zresztą jak nazwisko Miklas i pochodne. W potocznej mowie używano bowiem określenia odnoszącego się wyłącznie do imienia ojca danej gałęzi rodziny (Marczak – Marek, Miklas – Mikołaj), „gubiąc” po drodze pierwotne nazwisko rodowe. I tak począwszy od XVII wieku w cieciszewskiej parafii można odnotować zapisy metrykalne w rodzaju: Bartłomiej Kopyto alias Marczak z Kozłowa Małego (1669), czy też Maryna Kopyto alias Miklas z Kozłowa Małego (1669). Potwierdzeniem lub zaprzeczeniem tych wielce prawdopodobnych koligacji będą w przyszłości kolejne testy DNA, m.in. Marczaków z parafii Powsin, Dudy, Otwocka Wielkiego i Małego.
Najstarszym, znanym przedstawicielem przebadanej genetycznie gałęzi rodziny jest Walenty Kopyt (ur. ok. 1655), gospodarz z Kozłowa Małego. Jego potomkowie mieszkali w szczególności na terenie parafii Cieciszew (Słomczyn).
Wyniki testu DNA Kopytów z Kozłowa pokazały, że przynależą oni do jednej z odmian GRUPY ZACHODNIOSŁOWIAŃSKIEJ, będącej prasłowiańską częścią wielkiej haplogrupy R1a. Potwierdziły one pośrednio prawdziwość pierwszego zapisu źródłowego o rodzinie z 1564 roku, jako że związały Kopytów z mazowiecką ludnością miejscową, a nie np. z olędrami, przynależącymi z reguły do innych (północnych) haplogrup.
W bazie danych FTDNA znaleziono aż 230 osób o identycznych lub różniących się zaledwie jedną mutacją 12 markerach. Nosiły one w szczególności słowiańskie (Białkowski, Bryga, Frankowski, Gołembiewski, Grzyb, Jóźwiak, Klimek, Konczak, Krajewski, Kuczewski, Lasota, Łapiński, Malanowski, Rogowski, Smagacz, Szczawliński, Walczak), ale też i germańskie (Dinter, Dolecki, Elger, Kirsten, Kobel, Pellar, Rems, Rychter, Seide, Stoebner, Vogt) nazwiska, wywodząc się głównie z Polski i wschodnich Niemiec (prawdopodobnie zasymilowana ludność słowiańska). Na Urzeczu identyczny wynik posiadali Rybarczykowie i Laskusowie, a prawie taki sam (różnica 1 mutacji) – Chojkowie, Borowscy i Duccy.
Ustalenie bliższych pokrewieństw z w/w rodzinami nie jest jednak możliwe na tym poziomie testu, dlatego też niezbędne w przyszłości jest rozpoznanie konkretnej mutacji (SNP) charakterystycznej dla tej rodziny.