Rodzina Drewiczów (zapisywanych w najstarszych źródłach jako Drzewieccy) przynajmniej od początku XVIII w. mieszkała w nadwiślańskiej Kępie Glinieckiej, zwanej też dawniej Jelitami, Starym Przewozem albo Hollendrami (szczegóły lokalizacyjne w opisie wyników Stanaszków z Żelawina, grupa 8A). Najstarszym przedstawicielem tego rodu był Ignacy Drzewiecki (ur. ok. 1750), który w 1776 roku ożenił się z Marianną Noyek i miał z nią dwóch synów – Józefa (ur. 1779) i Kazimierza (ur. 1780). Synem pierwszego z nich był Paweł (ur. 1810), od którego wywodzi się większość Drewiczów w okolicy. Począwszy od niego rodzina zaczęła używać wyłącznie formy nazwiska Drewicz.
Wyniki testu DNA przedstawiciela rodziny Drewiczów z Kępy Glinieckiej pokazały, że przynależy on do dość rzadkiej w Polsce GRUPY UGROFIŃSKIEJ (N), charakterystycznej dla obszarów wschodniej części Bałtyku. Na podwarszawskie Urzecze Drewiczowie przybyli być może wraz z pierwszą kolonizacją olęderską z Prus i Pomorza. Niewykluczone też, że są oni potomkami plemion jaćwieskich penetrujących czerskie Mazowsze już od średniowiecza.
W ogromnej bazie danych FTDNA znaleziono aż 104 osoby o identycznych 12 markerach co przedstawiciel Drewiczów. Nosili oni zarówno nazwiska bałtyjskie, łacińsko-germańskie, jak i słowiańskie (m.in. Achtziger, Apschkrum, Baltrusch, Berkhout, Berzins, Bronar, Cedar, Dorall, Dudek, Dulmanis, Freeman, Good, Goraj, Gradek, Kaulins, Kohnke, Korgan, Kuczawski, Lutter, Majowicz, Mann, McArthur, Meisel, Michiejew, Mullen, Namikis, Norvaiša, Parteka, Pisarcik, Praulins, Revenda, Richard, Roots, Sabis, Schweitzer, Skesteris, Smelters, Spooner, Stanley, Ulbik, Wahl, Varsbergs i inne).
Niewielka liczba przebadanych markerów oraz brak oznaczonej mutacji (SNP) nie pozwalają na ustalenie bliższego lub dalszego pokrewieństwa między Drewiczami a wszystkimi wymienionymi rodzinami.