Deczewscy (zapisywani też jako Dekowscy) zamieszkiwali Kosumce w dawnej parafii Góra Kalwaria przynajmniej od pierwszej połowy XVIII stulecia. „Pomorski” wynik testu sugeruje, że być może trafili oni na Urzecze podczas pierwszej fali kolonizacji olęderskiej. Niewykluczone, że ich pierwotne nazwisko miało związek ze znaną w dolnym biegu Wisły rodziną Decker. Najstarszym przedstawicielem przebadanej gałęzi rodu był Kazimierz (ur. ok. 1725), trzykrotnie żonaty: w 1749 roku z Anną Żywek, ok. 1760 z nieznaną z nazwiska Rozalią, a w 1764 roku z Krystyną Żywek. Pierworodnym synem Kazimierza był Piotr (ur. 1750 Kosumce), żonaty w 1770 roku z Teresą Siarkiewicz z parafii kobielskiej, od którego wywodzi się większość Deczewskich w okolicy Góry Kalwarii i Czerska. Synem Piotra i Teresy był z kolei Józef (ur. 1782, zm. 1824), żonaty z Rozalią Żywek. Następne pokolenie tej gałęzi rodu to Andrzej Deczewski (ur. 1821), żonaty z Marianną Nogal, od których syna Jana (ur. 1858, zm. 1936) rozpoczyna się gałąź rodziny mieszkająca w podczerskim Brzuminie.
Wyniki testu DNA pokazały, że Deczewscy z Kosumiec przynależą do GRUPY POŁUDNIOWOBAŁTYCKIEJ 5 – wielkiego środkowoeuropejskiego rodu R1a. Specyficzny układ miejsc na chromosomie Y (STR) pokazał, że rodzina ta najprawdopodobniej przynależy do mutacji L365>YP269, związanej w szczególności z Pomorzanami i Bałtami. Na poziomie 12 markerów Deczewscy mieli ponad aż 330 krewniaków genetycznych. Identyczny wynik na Urzeczu posiadała rodzina Guttów ze Słomczyna, być może wywodząca się od tego samego przodka (klanu). Pojawienie się Deczewskich na Urzeczu prawdopodobnie należy wiązać z pierwszą falą kolonizacji olęderskiej z Pomorza lub Prus.W przyszłości niezbędne jest uszczegółowienie testu polegające na rozpoznaniu konkretnej mutacji SNP.