Stary ród Królaków związany był z północną częścią Urzecza, w szczególności z parafią Zerzeń i Wilanów. Nazwisko prawdopodobnie utworzone zostało wtórnie, wskazując jedynie na zamieszkiwanie przodków rodziny na tzw. Królewszczyznach, a więc w dobrach państwowych (królewskich), którymi były niegdyś dobra wilanowskie. Przebadana gałąź rodziny wywodzi się od Szymona Królaka (1741-1813) gospodarza z nadwiślańskiej wsi Zbytki, a być może również byłego żołnierza. Jego syn Józef (ok. 1780-1843), który zamieszkał w pobliskim Lesie, był bowiem tzw. kantonistą, a więc dzieckiem kształconym w Imperium Rosyjskim na zawodowego wojskowego, którymi często zostawały sieroty lub właśnie dzieci żołnierzy.
Wyniki testu DNA pokazały, że Królakowie przynależą do GRUPY KARPACKO-DALMACKIEJ, będącej częścią haplogrupy R1a.
W bazie danych FTDNA znaleziono tylko 12 osób, którzy posiadali identyczne wyniki testu 12 markerów, co przedstawiciel rodziny Królaków z Lasa. Były to prawie wyłącznie osoby o nazwiskach łacińsko-germańskich (Barokh, De Souza, Hamilton, Koutroulis, Lara, Maris, Martins, Mathew, Morillo, Vasconcellos) i jednostkowo słowiańskich (Karaev, Pawlikowski). Ponadto znaleziono 24 osoby, których profile genetyczne różniłysię zaledwie jedną mutacją. Również i tu wśród potencjalnych krewniaków przeważały nazwiska łacińsko-germańskie (Baumgardner, Eswaran, Lakshman, Nason, Salzmann, White), wobec nieco mniej licznych arabskich (Ahmed, Al-Abdulla, Al-Rashid, Al Rass, Hubbi), indyjskich (Rahaman) i słowiańskich (Kalinowski).
Wyniki uszczegółowienia testu do 25 markerów pokazały, że dwie rodziny z Niemiec (Baron, Martins) były spokrewnione z Królakami najbliżej. Ich testy różniły się zaledwie dwoma mutacjami. Dalsze uszczegółowienie testu do 37 markerów nie ujawniło dotychczas żadnych bliższych krewniaków genetycznych badanej rodziny.