Guttowie (zapisywani też jako Gutowie) zamieszkiwali Słomczyn i najbliższą okolicę przynajmniej od końca XVIII wieku. Wszystko wskazuje, że przybyli oni na Urzecze w latach 1772-1780 wraz z drugą falą osadników olęderskich, jako że wcześniejsze księgi o nich nie wspominają. Najstarszym przedstawicielem tego rodu był słomczyński gospodarz i rzemieślnik Łukasz Gutt (ur. 1761, zm. 1821), żonaty z Ewą Mroczkowską. Ich synem był Jan (ur. 1788, zm. 1840), późniejszy zdun, mularz i sołtys Słomczyna, który w 1814 roku poślubił Mariannę Nogal, córkę Marcina i Małgorzaty z Brześców, być może również wywodzących się z osadników olęderskich. Pisał się on czasem Gutowski, co świadczy iż już w tym pokoleniu rodzina była w pełni spolonizowana. Synem Jana i Marianny był z kolei Franciszek (ur. 1816 Słomczyn), żonaty z Franciszką Gawłowską. Swojego pierworodnego syna ochrzcił on imionami Łukasz Jan (ur. 1841, zm. 1905), niewątpliwie nawiązującymi do imion jego dziada i ojca. Ów Łukasz Jan, z żony Wiktorii Mroczkowskiej doczekał się również syna Józefa (ur. 1865, zm. 1929), który dał początek tej rodzinie w pobliskich Turowicach.
Wyniki testu DNA pokazały, że Guttowie ze Słomczyna przynależą do GRUPY POŁUDNIOWOBAŁTYCKIEJ 5 – wielkiego środkowoeuropejskiego rodu R1a. Specyficzny układ miejsc na chromosomie Y (STR) pokazał, że rodzina ta najprawdopodobniej przynależy do mutacji L365>YP269, związanej w szczególności z Pomorzanami i Bałtami. Na poziomie 12 markerów Guttowie mieli ponad aż 330 krewniaków genetycznych. Identyczny wynik na Urzeczu posiadała rodzina Deczewskich z Kosumiec, być może wywodząca się od tego samego przodka (klanu). Pojawienie się Guttów na Urzeczu prawdopodobnie należy wiązać z drugą falą kolonizacji olęderskiej z Pomorza lub Prus.W przyszłości niezbędne jest uszczegółowienie testu polegające na rozpoznaniu konkretnej mutacji SNP.